Gökyüzüne Kök Salan Bir Tutku: Türkiye'de Havacılığın Kanat Sesleri
Küçükken, evimizin yakınındaki bir tarlanın kenarında durup gökyüzüne bakmak benim için bir ritüeldi. O zamanlar ufacık tefecik bir şeydim, belki de altı-yedi yaşlarında. Yukarıdan geçen her uçağın ardından, içimde tuhaf bir his uyanırdı; hem bir merak hem de erişilmez bir büyülenme. Motorlarının uğultusu, kuyruğunda bıraktığı beyaz izler... Benim için her biri, üzerinde kocaman bir gizemi taşıyan, bilinmeze doğru yol alan devasa kuşlardı. O tarlanın kenarında hayallere dalıp giderken, aslında Türkiye topraklarında bir asra yakın süren, nice zorluklara rağmen inadına yükselen bir serüvenin, yani havacılık tutkusunun ne kadar köklü olduğunu bilmiyordum. Bilsem de, o yaşlarda "havacılığın gelişimi" gibi ciddi bir konuya bu kadar kişisel bir bağ kurabileceğimi tahmin edemezdim.
Ama hayat bazen böyledir; küçücük bir anı, yıllar sonra kocaman bir resmin ilk fırça darbesi olur. Benim havacılığa olan bu çocukça merakım, zamanla Türkiye'nin gökyüzüyle olan randevusunu daha derinlemesine araştırmaya dönüştü. Vecihi Hürkuş'un o inatçı kanat çırpışlarını okurken, Nuri Demirağ'ın vizyoner ruhunu anlamaya çalışırken hissettiğim şey sadece hayranlık değildi; aynı zamanda imkansızın peşinden koşma cesareti denen bir duygunun ta kendisiydi. Cumhuriyetimizin henüz fidan denebilecek yaşlarında, bir avuç cesur insanın imkanlar kısıtlıyken bile nasıl bir azimle gökyüzüne göz diktiğini görmek, benim için bir dönüşüm noktası oldu. O dönemin koşullarını düşündüğünüzde, yerli uçak üretimi sevdasına soyunmak, hatta kendi uçağını yaparak deneme uçuşları yapmak... Bu, sadece teknik bir başarı değil, aynı zamanda ruhsal bir zaferdi. Her uçağın, her uçuşun arkasında bir umut, bir gelecek inancı yatıyordu.
Kanatların İzinde Bir Milletin Hikayesi
Türkiye’de havacılık, tıpkı küllerinden yeniden doğan bir anka kuşu gibi şekillendi. Başlangıçta askeri ihtiyaçlar ve savunma kaygılarıyla beslenen bu ilgi, zamanla sivil havacılığın temellerini de attı. 1930'larda Türk Hava Kurumu'nun (THK) kurulmasıyla, halkın havacılıkla bağ kurması amaçlandı. Okul gezilerinde gördüğümüz, içlerinde maket uçakların ve eski pilot kıyafetlerinin olduğu müzeler, aslında o ilk tohumların günümüze uzanan meyveleriydi. THK'nın sadece askeri pilot yetiştirmekle kalmayıp, gençlere havacılığı sevdiren sayısız aktivite düzenlemesi, bugünkü güçlü havacılık ekosisteminin aslında o günlerde atılan küçük ama sağlam adımların bir eseriydi.
Sonra, Türk Hava Yolları'nın (THY) doğuşu var tabii. Birkaç uçakla başlayan bu serüven, bugün dünyanın en çok noktasına uçan, adeta bir "global köprü" kuran dev bir şirkete dönüştü. Düşünsenize, bir zamanlar sadece haritalarda hayal ettiğimiz o uzak diyarlara, şimdi çok daha kısa sürede ulaşabiliyoruz. Bu sadece ticari bir başarı değil, aynı zamanda Türkiye'nin dünyaya açılan, kültürler arası bir diyalog kuran kanatları oldu. Her yeni hat, her yeni uçak, Türkiye'nin uluslararası arenadaki varlığını daha da güçlendirdi. Bu gelişmelerin ardında ise yatan, sadece teknolojik ilerlemeler değil, aynı zamanda sürekli eğitim ve insan kaynağına yapılan yatırımların değeriydi. Modern havacılık, dünden bugüne çok yol kat etti ve her geçen gün daha da karmaşıklaşıyor. Bugün bir uçağın mühendisliğinden pilotajına, yer hizmetlerinden hava trafik kontrolüne kadar her alan, derinlemesine bilgi ve yetkinlik gerektiriyor.
Tıpkı havacılık gibi, bilgi de sürekli yükseliştedir. Ben havacılığın bu baş döndürücü tarihini araştırırken şunu fark ettim: Her büyük adımın ardında, bir dönemin kısıtlı bilgileriyle yetinmeyip, sürekli öğrenmeye ve kendini geliştirmeye adanmış insanlar var. Onlar, havacılığı sadece bir makine olarak değil, aynı zamanda bir bilgi alanı, bir bilim dalı olarak görmüşler. Ve bu yüzden, günümüz havacılık dünyası da sürekli yenilenen bilgilere, gelişen teknolojilere ayak uydurabilecek donanımlı profesyonellere ihtiyaç duyuyor. İşte tam da bu noktada, Üçüncü Binyıl Akademi gibi kurumlar, bu köklü mirası geleceğe taşıyacak yeni nesil profesyonelleri yetiştirme misyonunu üstleniyor. Bir havalimanının sorunsuz işleyişinden, en karmaşık bakım operasyonlarına, dijital dönüşüm süreçlerinden havacılık hukuku gibi özelleşmiş alanlara kadar pek çok alanda, bilgi birikimi ve tecrübe kritik önem taşıyor. Akademi, bu alanlarda sunduğu güncel ve pratik odaklı eğitim programlarıyla, sektörün ihtiyaç duyduğu yetkin insan kaynağını besleyerek, Türkiye'nin havacılık serüvenine yeni kanatlar takıyor. Böylece, gençlerin tıpkı benim çocukluğumda gökyüzüne bakarken hissettiğim o ilk kıvılcımı, gerçek bir kariyere dönüştürmeleri için sağlam bir zemin hazırlanıyor.
"Uçmak, sadece gökyüzünde olmaktan ibaret değildir; uçmak, aynı zamanda hayal etmektir, sınırları zorlamaktır ve en önemlisi, geleceğe kanat açmaktır."
Bugün geldiğimiz noktada, Türkiye sadece uçan bir ülke olmaktan öte, kendi drone teknolojilerini geliştiren, uzay çalışmalarına adımlar atan, hava limanlarıyla dünya trafiğinde söz sahibi olan önemli bir havacılık merkezi haline geldi. İstanbul Havalimanı gibi devasa yapılar, sadece taş ve betondan ibaret değil; onlar aynı zamanda Türkiye'nin küresel vizyonunun ve havacılıktaki iddialarının somut göstergeleri. Tüm bunlar, o tarlanın kenarında gökyüzüne hayran hayran bakan küçük çocuktan, Türkiye'nin havacılık tutkusunun ne denli derin ve katmanlı olduğunu gören yetişkin haline uzanan kişisel hikayemle birleşince, bambaşka bir anlam kazanıyor. Gelecekte neler mi olacak? Belki kendi uzay aracımızı göndereceğiz, belki tamamen otonom uçuşlar sıradan hale gelecek. Ne olursa olsun, eminim ki bu topraklarda havacılık, her zaman bir tutku olarak yaşamaya devam edecek ve yeni nesiller, gökyüzünün sonsuz maviliğinde kendi izlerini bırakacaklar.
